Nam quid possumus facere melius?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Sed haec in pueris; Duo Reges: constructio interrete. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates
repellant.

Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab
Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.

Laboro autem non sine causa; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Utram tandem linguam nescio? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Hanc initio institutionem confusam habet et incertam, ut tantum modo se tueatur, qualecumque sit, sed nec quid sit nec quid possit nec quid ipsius natura sit intellegit.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;
Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor.
Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Laboro autem non sine causa; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Quonam, inquit, modo?
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.

Idem adhuc;: Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
Bork: At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Bork: Hoc sic expositum dissimile est superiori.
Quo tandem modo?: Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Bork: Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.